10. Malinka

Na 17:30 byłam umówiona z Niallem do kina. Ubrałam się w białą bokserkę, zieloną bejsbolówkę i niebieskie przecierane rurki. Włosy zostawiłam rozpuszczone, założyłam czarne raybany na nos i ruszyłam zdecydowanym krokiem do kina.

Po dotarciu na miejsce stwierdziłam, że jest dopiero 17:15. Usiadłam na murku, ściągnęłam okulary i wystawiłam twarz do słońca. Kątem oka zauważyłam, że obserwuje mnie jakiś chłopak. Po kilku minutach ruszył w moją stronę.

- Cześć piękna, na kogo czekasz? - zmierzyłam go.

- Na pewno nie na ciebie - odparłam, zanim zdążyłam się powstrzymać.

- Ostra, lubię takie - uśmiechnął się dość obleśnie. Zignorowałam go. - Daj spokój, chyba się nie obraziłaś.

- Nie mam zamiaru z tobą rozmawiać - wstałam z zamiarem znalezienia sobie nowego miejsca.

- Nie musimy rozmawiać - rzucił po czym złapał mnie za ramiona i przyciągnął do siebie. Wyczułam zapach wódki i taniej wody toaletowej. - Możemy od razu przejść do rzeczy.

- Puść mnie! - zaczęłam się wyrywać. Uderzyłam go w twarz.

- Widzę, że też lubisz brutalnie to dobrze. To będzie szybkie zagranie - i zaczął błądzić swoimi dłońmi po moim ciele.

- Puszczaj mnie, słyszysz?! - zaczęłam się szarpać coraz rozpaczliwiej.

- Nie słyszałeś co powiedziała? Puść ją! - dobiegł mnie głos Nialla, który musiał widzieć całe to zdarzenie.

- A co, to twoja panienka? - zapytał z sarkazmem chłopak, który mnie trzymał.

- Tak więc trzymaj łapy przy sobie jak nie chcesz bym ci je połamał - rzucił wojowniczko Horan, a ten zboczeniec zabrał swoje ręce z mojego ciała.

- Nie mam czasu kłócić się o jakąś dziwkę - stwierdził z ironią. Niall chciał się na niego rzucić. W ostatnim momencie go złapałam.

- Nie warto - szepnęłam. Nie słuchał.

- Masz ją przeprosić! - krzyknął blondyn.

- Nie będę przepraszał jakiejś szmaty za to, że powiedziałem prawdę! - w tym momencie blondyn mi się wyrwał i rzucił z pięściami na tego kolesia. Zaczęli się bić. Próbowałam ich rozdzielić, ale gdy tylko weszłam między nich chłopak mnie popchnął, przez co straciłam równowagę i przewróciłam się. Irlandczyk po raz ostatni uderzył go pięścią w twarz i podbiegł do mnie.

- Nic ci nie zrobił ten frajer? - zapytał podając mi rękę.

- Nie. Idziemy do mnie.

- Dlaczego? Mieliśmy iść do kina - zaprotestował Horan.

- Bo stąd do mnie jest najbliżej, a ciebie trzeba opatrzyć - miał rozcięty łuk brwiowy i wargę.

- Co? Och.. - dopiero teraz zauważył, że leje mu się krew. - To nic takiego, przeżyję.

- Ale ja nie - złapałam go za rękę i zaczęłam ciągnąć w stronę domu. - Dziękuję, że po raz kolejny mnie uratowałeś.

- Daj spokój, nie pozwolę żeby do mojej dziewczyny dobierał się jakiś.. jakiś.. no żeby coś się jej stało - zakończył nieco kulawo, ale dla mnie to i tak miało wielkie znaczenie.

Gdy dotarliśmy do mnie do domu kazałam niebieskookiemu usiąść na moim łóżku, a ja ruszyłam po apteczkę. Następnie zaczęłam przeczyszczać jego rany.

- Aaa... szczypie - jęknął Niall krzywiąc się z bólu.

- Przepraszam! Spróbuję delikatniej - i zajęłam się dalszym opatrywaniem ran. - No skończyłam, tylko nie wiem co z twoją wargą bo przecież nie przykleję na nią plastra...

- Możesz pocałować to na pewno będzie mniej bolało - powiedział po czym zrobił dzióbek, ale szybko tego  pożałował. Zaśmiałam się. - Bawi cię mój ból? - spytał lekko urażony.

- W życiu mój bohaterze - pocałowałam go delikatnie w policzek. - A teraz ściąga koszulkę.

- Coo? - parsknęłam śmiechem na widok jego zdziwionej miny.

- To co słyszałeś. Musisz przebrać koszulkę bo na tej jest trochę krwi - odparłam i ruszyłam w stronę szafy.

- Trzymaj już i tak nie pachnie tobą - podałam mu koszulkę, którą sobie ostatnio pożyczyłam. Ten posłusznie się przebrał.

- Daj zaniosę do pralki.

- Przecież mam pralkę w domu - zaprotestował.

- To fajnie, ja też mam - wyrwałam mu koszulkę i pobiegłam do łazienki by wrzucić ją do pralki.

- Uparta jesteś, wiesz? - zapytał gdy wróciłam równocześnie usadawiając mnie sobie na kolanach.

- U za to mnie kochasz - powiedziałam i bardzo ostrożnie musnęłam jego usta. Przyciągnął mnie do siebie i z wielką namiętnością i zarazem delikatnością wpił się w moje usta, po chwili zjechał do mojej szyi. Po chwili oderwał się od niej wyraźnie czymś ucieszony. Nie zwróciłam na to uwagi.

- To co, może jednak obejrzymy jakiś film? - zapytał niewinnie.

- Okej to ty coś wybierz, a ja idę do kuchni po popcorn i colę.

W drodze do kuchni, na przedpokoju wisi lustro. Mijając je odruchowo się w nie spojrzałam. Na mojej szyi istniała czerwona plamka.

- Niall zabije cię! Co to ma być? Malinka?! - w odpowiedzi usłyszałam głośny wybuch śmiechu w moim pokoju. Wróciłam się z zamiarem powieszenie Horana. W momencie gdy otwierałam usta by się na niego wydrzeć zadzwonił mój telefon.

- Masz szczęście - mruknęłam i odebrałam.

__________________________________________

Wybaczcie, że wczoraj nie dodałam rozdziału, ale nie miałam internetu -,- dopiero dzisiaj przyjechał gościu i to naprawił. Mam nadzieję, że mi wybaczycie :*

Jak rozdział?